Natsume Yuujinchou: onovertroffen mooi

Ken je dat gevoel? Dat je een boek, een film of een verhaal in wat voor vorm dan ook zo mooi vind dat je niet eens uit kan leggen waarom? Dat heb ik met de serie Natsume Yuujinchou. Toch is het tijd om er eindelijk een keer over te hebben.

Natsume Yuujinchou was de eerste slice-of-life anime serie die ik keek en het was anders dan alle ’tekenfilms’ die ik tot dat moment kende. Ik was nog redelijk nieuw met anime, dus ik was gewoonweg betoverd door de verschillende bijzondere wezens die in de serie voorbij komen. Als je houdt van folklore en geïnteresseerd bent in met name shinto, dan is dit een prachtige serie voor je.

“Meetings and partings, I want to treasure each and every one of them…” is een quote uit de serie die ik niet snel zal vergeten. Het is bijna mijn motto en zo zijn er nog meer inspirerende verhalen in deze serie.

Dankzij deze serie ben ik fan geworden van het slice-of-life genre en misschien zelfs van anime in het algemeen. Daarom heeft deze serie een speciale plek in mijn hart.

Opgejaagd door een onzichtbare wereld.

De serie volgt de jongen genaamd Natsume Takashi. Zijn ouders zijn al vroeg overleden en verhuist hij sindsdien van pleeggezin naar pleeggezin. Sinds zijn geboorte kan hij ‘yokai’ zien, allerlei schepsels uit de Japanse folklore.

Vanwege zijn reacties – jegens iets wat gewone mensen niet kunnen zien – wordt hij genegeerd of zelfs gepest op school. Het gezelschap van de yokai is echter ook niet prettig te noemen. Geïsoleerd groeit Natsume op, voortdurend opgejaagd door vreemde, beangstigende wezens. Zijn leven verandert wanneer hij bij een kinderloos echtpaar komt te wonen, die verre familieleden zijn van zijn vader. Op een plek waar niemand hem kent, hoopt hij eindelijk een rustig leven te leiden. Maar ook hier wordt hij geplaagd door de bovennatuurlijke wereld, onder meer omdat hij een mysterieus boekje vind met namen van yokai die eens van zijn grootmoeder was. Natsume vind dit in eerste instantie vreselijk. Hij heeft een bloedhekel aan yokai, omdat ze zijn leven verpesten.

Natsume breekt per ongeluk de verzegeling van een lokale schrijn, waar een yokai uit verschijnt in de vorm van een Maneki Neko. Het is Madara, een machtig wezen dat gevangen is in een porseleinen standbeeld. Hij wil de Book of Friends van hem stelen, maar Natsume laat dat zich niet zomaar gebeuren. Natsume sluit een deal dat Madara het boek mag hebben als hij overlijd in ruil voor bescherming.

Zo begint het avontuur van Natsume en zijn bodyguard ‘Nyanko-sensei’. Maar het is zo nog maar de vraag of het leven van de jongen zo rustig wordt als waar hij naar verlangd.

Weinig shoujo series zo succesvol.

Natsume Yuujinchou ofwel Natsume’s Book of Friends in het Engels, is een adaptatie van een gelijknamige manga van Yuki Midorikawa. Zij creëerde ook de emotionele manga Into the Forest of the Fireflies Light (Hotarubi no Mori e), waar een anime film van is gemaakt. De manga telt nu 21 volumes met in totaal 84 chapters. De anime begon in 2008 en kreeg vier seizoenen, waarvan de laatste in 2012 en werd erg succesvol. Natsume Yuujinchou stond met het laatste seizoen lang in de top 10 van My Anime List.

Het kwam zelfs bij de grootste fans niet voor in hun dromen dat er nog meer seizoenen zouden komen. Dat er nog speciale afleveringen kwamen in 2013 en 2014 was al verrassend, maar seizoen 5 en 6 kwamen in 2016 en 2017 respectievelijk.

Dat een shoujo anime meer dan vijftig afleveringen krijgt komt niet vaak voor. Wat maakt deze serie dan toch zo bijzonder succesvol?

Natsume Yuujinchou is met liefde en passie gecreëerd.

Je merkt aan alles dat er veel liefde is gestoken in het verhaal. Morikawa vertelt dat ze inspiratie haalt uit haar eigen leven – en dat is ook de beste inspiratiebron, al zeg ik het zelf. Het is haar eerste manga serie, en ik vind het heel leuk om te zien hoe ze zich ontwikkeld gedurende de serie. Het verhaal wordt beter naarmate het vordert.

Dan is het ontzettend fijn wanneer de anime trouw blijft aan het bronmateriaal. Het is één van de weinige series waarvan ik zowel de manga als de anime even goed vind. Natuurlijk zijn er verschillen, maar ze vullen elkaar heel goed aan.

Verder denk ik dat de grote kracht van de serie het episodische karakter is. Doordat elke aflevering een los verhaaltje is, is er altijd een begin en een eind. Midorikawa beschrijft in de eerste volume dat de hoofdstukken in principe los van elkaar te lezen zijn. Het maakt niet uit waar je begint en die opzet volgt de anime ook.

Iedere yokai is anders en dat geeft de serie heel veel kleur.

Het is een door personages aangedreven plot, waarbij je de hoofdpersonages Natsume en Nyanko-sensei leert kennen door hun avonturen. Je maakt het verhaal samen met ze mee, want ook de wereld van Natsume is in het begin heel klein. Hij weet net zo weinig over yokai als jij wanneer je aan het verhaal begint.

Door de Book of Friends – maar ook zonder dat, komen er altijd bijzondere yokai voorbij. Hele enge, maar ook verrassend vriendelijke of juist schattige yokai. De één wil Natsume’s leven, de ander alleen zijn naam terug. Maar wat ze altijd meenemen is een verhaal, waar Natsume en wij met hem naar luisteren.

Natsume helpt de yokai, geeft zijn naam terug en meestal zie je het wezen daarna nooit meer terug. Maar wat achterblijft zijn herinneringen, een belevenis. Er komen allerlei verhalen voorbij. Verhalen van wantrouwen en wrok, maar ook eenzaamheid, liefde of pure nieuwsgierigheid. De yokai die voorbij komen zijn allemaal anders en dat maakt het een kleurrijke serie.

Het mysterie rond Natsume’s grootmoeder is een belangrijke houvast.

Bij zo’n serie loert altijd wel het gevaar dat het langdradig en repetitief wordt na een tijdje, maar het verhaal heeft een rode draad die alles toch bij elkaar houdt. Ik merk dat er namelijk naar een bepaald punt wordt gewerkt en dat heeft voornamelijk te maken met de mysterie rond Natsume’s grootmoeder Reiko. Gedurende de serie ontdek je steeds kleine details, maar al die puzzelstukjes vormen langzaam een beter beeld. Dat geeft houvast voor het verhaal en is heel belangrijk voor de ontwikkeling van Natsume als personage. Zijn verandering is subtiel, maar heel zichtbaar naarmate de serie vordert.

Het verhaal zit ontzettend goed in elkaar met verschillende centrale genres en thema’s zoals mysterie, liefde, vriendschap en eenzaamheid. Er is aan elk personage veel aandacht besteed ook de mensen in het leven van Natsume zijn allemaal interessant. Exorcist Shuuichi Natori en zijn klasgenoten Tanuma en Taki vormen zijn belangrijkste steun en toeverlaat. Oeps. Ik zal niets meer zeggen over het verhaal, want ik wil je geen spoilers geven 😛

Tekenstijl van de manga vind ik charmanter, maar de anime vult prima aan.

De tekenstijl springt niet heel erg in het oog en mijn voorkeur gaat naar de charme van de manga, maar dat geeft dan weer de bonte yokai echt ruimte om te stralen. Sommige zijn heel indrukwekkend zoals Madara (in zijn echte vorm) of Misuzu, mijn favoriet in de serie.

Het beste in de serie vind ik wel de soundtrack. Die is heel rustig en sfeervol. Ik luister er regelmatig nog naar, zoals nu terwijl ik dit blog schrijf. Het brengt steeds de warme gevoelens terug die ik voel voor de serie.

Ik kan blijven schrijven…

En nog kan ik niet de juiste woorden vinden om echt goed te omschrijven waarom ik deze serie zo goed vind. Ah oh ja, het is in zekere zin ook het feit dat ik me heel erg herken in Takashi Natsume… hoe dat precies zit, is een onderwerp voor een ander blog.

Ik kan makkelijk doorgaan, maar dan wordt dit review veel te lang. Er komt vast nog wel een gelegenheid om over deze serie te schrijven. Er komt bijvoorbeeld een anime film in 2018, en ik kan de serie keer op keer kijken en er dan weer ontroerd door zijn.

Zal ooit een antwoord vinden op de vraag ‘waarom juist deze serie?’ Tja… wie weet. Tot de volgende keer dan maar… 🙂

De volledige serie Natsume Yuujinchou is te zien op Crunchyroll. Laat je ook weten wat jij ervan vond?