Tags: anime 2016

Er zijn tegenwoordig talloze isekai anime. Ieder seizoen is er minimaal één. Meestal zijn dat er veel meer. Het genre werkt, omdat het meeslepend is en vol met actie. De hoeveelheid maakt het echter lastig om er de beste uit te kiezen. In mijn ogen is Re:Zero Starting Life in Another World één van de beste isekai series die er is. Vol actie, dramatisch en soms heftig. Dit is waarom je ReZero ook zou moeten zien!

Ik vind isekai een leuk genre, omdat je zo’n anime makkelijk wegkijkt. Aan de andere kant zijn veel series kopieën van andere, die slechts meeliften op het succes van het genre. Gelukkig is isekai een zeer veelzijdig genre, waardoor je verschillende pogingen ziet om origineel te zijn. En dan heb je series die niet per sé origineel zijn, maar streven naar een excellente uitvoering. Ik denk dat ReZero het allebei goed doet. Daarom steekt deze serie ruim boven de rest uit.

Re:Zero – Starting Life in Another World (hierna ReZero in dit stuk) is een anime geproduceerd door studio White Fox (o.a. Steins;Gate en The Devil is a Part-Timer) met Masaharu Watanabe (Wakaba*Girl) als regisseur. De serie is gebaseerd op de light novel van Tappei Nagatsuki, wie begon met het zelf publiceren van zijn verhaal in 2012. Sinds 2014 wordt de light novel serie gepubliceerd door Yen Press. Inmiddels zijn er 24 volumes met het einde nog niet in zicht.

Waar gaat ReZero over?

ReZero volgt Subaru Natsuki die plotseling in een fantasiewereld terecht komt. Hij wordt vermoord wanneer hij een half-elf meisje, Emilia genaamd, wil helpen. Subaru komt echter weer tot leven, enkele uren voor het incident. Hij is de enige die zich de gebeurtenis herinnert en probeert die kennis te gebruiken om het incident te voorkomen.

Nadat dit zich enkele keren herhaalt, beseft Subaru dat hij terug kan gaan in de tijd door dood te gaan. Uit dankbaarheid en affectie voor Emilia, besluit hij deze gave te gebruiken om haar te beschermen. Ook helpt hij haar bij haar doel om de volgende koningin van het land te worden.

Isekai stereotypen de deur uit in ReZero

Een stereotype in anime, en met name bij isekai, is dat het hoofdpersonage heel gewoon en bijna saai moet zijn. De kijker moet namelijk makkelijk in zijn of haar schoenen kunnen stappen. Je kunt dan lekker fantaseren over een leven met bijzondere krachten, avontuur en aantrekkelijke jongens of meisjes aan je zijde. Subaru is ook een vrij gewone jongen, maar beleeft alles zoals waarschijnlijk ieder normaal persoon in zijn situatie.

ReZero is een fascinerende karakterstudie over een jongen met behoorlijk wat sociale problemen. Subaru is een NEET (Not in Education, Employment or Training). Iedereen die veel anime kijkt, heeft geen uitleg nodig voor wat dit betekent. Hij brengt zijn tijd thuis door. Werkt niet, studeert niet. Hij speelt alleen games, leest manga en kijkt anime. ‘Hikikomori’ is een Japanse term die hier ook aan verwant is. Dan komt de tiener zijn of haar kamer helemaal niet meer uit. Er wordt nog weleens lacherig over gedaan, maar condities zoals sociale fobie en depressie zijn niet om te lachen. Verrassend genoeg (en gelukkig!) neemt ReZero dit veel serieuzer dan andere anime in dit genre.

Zo zijn er meer stereotypen die ReZero de deur uit gooit of omkeert, zodat je weinig hebt aan je verwachtingen. Ik vond het verhaal heerlijk onvoorspelbaar, wat tegenwoordig een groot compliment is voor isekai.

Herkenbare personages met realistische emoties

In het begin kan Subaru overkomen als een mietje, want elke keer is hij behoorlijk van streek wanneer hij gedood wordt en opnieuw tot leven komt. Wat dat betreft is hij dan ook geen standaard isekai protagonist. En eerlijk, ik kon hem af en toe achter het behang plakken. Wanneer je hem echter gaat bekijken als mens, dan ga je zijn karakter enorm waarderen. Ik kon makkelijk Subaru’s vervelende trekjes vergeven.

Hoewel het klinkt alsof hij een handige gave heeft, lijdt Subaru er zwaar onder. Hij is de enige die de traumatische momenten onthoudt en hij kan er met niemand over praten. Ieder mens zou daar PTSS van krijgen en zijn gedrag is daarmee te verklaren. En dan had hij al in zijn oorspronkelijke leven al mentale problemen. Herbeleving, vermijdingsreacties, prikkelbaarheid… Natuurlijk is niets wat er gebeurd realistisch, maar de emoties en reacties zijn dat wel.

Bijrollen? Sleutelrollen voor karakterontwikkeling!

Wat ik heel gaaf vind, is dat elke interactie die Subaru heeft met andere personages, op de een of andere manier met zijn persoonlijkheid confronteert. Elk personage heeft een nuttige rol. Niet alleen Rem en Ram, of mijn favoriete personage Betty, maar ook bijrollen die in het begin van de serie niet belangrijk lijken.

Zelfs de antagonisten vervullen een rol in dienste van Subaru’s karakterontwikkeling. Dikwijls komt dit uit zo’n onverwachte hoek, dat ik er weinig meer over kan zeggen. Ik wil het niet voor je spoilen. Het enige wat ik kan zeggen is dat ik de Witches of Sin ook hele interessante personages vind. Aan het einde van het 3e seizoen is Subaru, mede dankzij een van hen, een compleet ander mens in doen en laten. Ik heb lang geleden een serie gezien die dit zo goed aanpakt.

Uitstekende actie en animatie

Behalve de extreem goede personages, vind ik het verhaal ook heel sterk. Er is veel actie en afwisseling. Pas later kan Subaru ook wat magie gebruiken. Meestal vervult hij de rol als adviseur en strateeg. Hij is ook zeer intelligent, zodra hij een beetje in zichzelf gaat geloven. Dat vind ik interessant om te zien. Ook bevat ReZero veel thema’s zoals discriminatie, macht en politiek. Die blijven vrij licht zodat het makkelijk te begrijpen is.

Er zijn veel indrukwekkende momenten in de serie en de manieren waarop Subaru dood gaat zijn eigenlijk altijd heftig. Het is geen serie voor hele jonge kijkers. De animatie in de serie is zeer goed. Niet elke aflevering is kwalitatief even goed, vooral wanneer er geen actie is. Maar het is altijd degelijk.

ReZero herbeleven met de soundtrack

De soundtrack is geproduceerd door Kenichiro Suehiro (o.a. Fire Force en Golden Kamuy). Persoonlijk gekozen door regisseur Watanabe, omdat de muziek ‘een gevoelige snaar moest raken’. Dat doet het zeer zeker. Ik vind het een mooie soundtrack, waarmee je de serie steeds opnieuw beleefd wanneer je ernaar luistert.

Ook de openings en endings van de serie zijn heel goed. De eerste opening is “Redo” uitgevoerd door Konomi Suzuki. De tweede is “Paradisus-Paradoxum” van MYTH&ROID. Er zijn vier endings in het eerste seizoen, waarvan drie ook van MYTH&ROID: “STYX HELIX”, “STRAIGHT BET” en “theater D”. Bijzonder is dat er ook een nummer wordt gebruikt dat gezongen is door de stemactrice van Emilia, “Stay Alive” door Rie Takahashi.

Het tweede seizoen is ook zeer ambitieus wat betreft de muziek. Daarvoor zijn “Realize” van Konomi Suzuki en “Long Shot” van Mayu Maeshima de openings. “Memento” en “Believe in You” van nonoc zijn de endings. Daarnaast worden “Door” van Rie Takahashi en “Anata no Shiranai Koto” van Rie Murakawa (stemactrice van Ram).

Conclusie

Re:Zero – Starting Life in Another World is een fantastische anime en naar mijn mening één van de beste isekai. Zeker wat betreft karakterontwikkeling ben ik buitengewoon verrast. De serie houdt niet te erg vast aan stereotypen, waardoor het verhaal onvoorspelbaar is met talloze spannende wendingen. Men moest lang wachten tussen het eerste en tweede seizoen, maar ik vermoed dat dit het wachten waard was.

Nadat het tweede deel van seizoen twee in maart 2021 eindigde, heb ik de twee seizoenen in één weekend afgekeken. Ik kon niet stoppen met kijken. Dat zegt toch genoeg!

TLTR

Trailer

---

Dat was het weer!

Vond jij dit leuk? Het grootste compliment is een fooi! Deze website draait op passie en plezier, maar het onderhouden van een website kost geld. Dankzij jouw bijdrage kunnen we Animeazing.nl elke dag ietsje beter maken. Dankjewel o((>ω< ))o

---

Like onze Facebook pagina of volg ons Twitter.

Wil je nog iets kwijt? Reageer hier beneden!