Sinds kort staat de anime serie Vampire Knight op Netflix. Als je Twilight kent…het lijkt er een beetje op, maar toch ook weer niet. De knappe vampieren in deze klassieker lusten wel wat bloed en gaan naar een speciale elite school.
Yuki is een typisch shoujo meisje; verderop lees je waarom ik dat vind, maar de jonge vampiers Kaname en Zero of één van de andere sexy heren van de ‘Night Class’ laten je bloed vast sneller stromen, zonder dat hun huid gaat glinsteren. Sterker nog, ze zijn de bloeddorstige smaakmakers in dit liefdesdrama.
Vampires with class
Deze anime speelt zich af op Cross Academy, een elite school met twee aparte klassen: ‘Day Class’ en ‘Night Class’. Zoals je waarschijnlijk al wel kunt vermoeden is de ‘Day Class’ bedoeld voor de gewone jongens en meisjes die hier overdag les krijgen. Niet heel bijzonder zo lijkt het, maar wat zo speciaal is aan deze school ontdek je wanneer een horde meisjes zich bij het hek voor de campus van de Nacht-zijde verzameld. Yuki Cross en Zero Kiryuu zijn de topstudenten van de ‘Day Class’ en ook nog in dienst als surveillance waarbij ze al deze meisjes in toom moeten houden. Ook moeten ze de studenten ervan weerhouden om op verboden terrein te komen.
Dit valt niet mee. Vooral door het gekibbel tussen het tweetal. Dit zorgt wel voor genoeg hilarische momenten. Wanneer het hek echter open gaat, gaan de meisjes vanzelf aan de kant om de ‘crème de la crème’ van de school door te laten: Kaname Kuran en zijn aantrekkelijke medestudenten. Zij volgen de speciale ‘Night Class’ en je mag raden waarom. Zowel de meisjes als jongens aanbidden de elite studenten alsof het goden zijn.
Lekker dramatisch
Het verhaal draait nadrukkelijk om Yuki Cross, Zero Kiryuu en Kaname Kuran die samen een verleden dat tot het einde toe verborgen wordt gehouden. Het begint bij Yuki, die op jonge leeftijd is aangevallen door een slechte vampier en gered wordt door de ‘goede’ vampier Kaname Kuran, die ze sindsdien ziet als een idool. In dat incident verloor ze haar ouders, waarna ze door Kaien Cross, de directeur van de school, onder zijn hoede wordt genomen. Een paar jaar later adopteerd Kaien Cross ook Zero Kiryuu, die ook zijn ouders én tweelingbroer Ichiru verloor (onthoud die naam).
Vampire Knight is een rijke afwisseling van komedie, romantiek, drama en spanning -wat te verwachten is met vampiers!-. Edward Cullen en Jacob Black (Twilight) verbleken bij de bloeddorstige hoofdrolspelers in dit verhaal. En sorry als je voor Kaname bent, maar ik ben definitief van ‘Kamp Zero’ <3.
Wegzwijmelen bij Kaname en Zero
Anyway, zowel Kaname als Zero zijn interessante, mysterieuze jongens waar je als meisje echt wel bij weg zwijmelt. Wie wil nou niet door die elegante kerels gered worden? Yuki begint ook als een grappig, karaktervol meisje, maar helaas valt ze naarmate de serie vordert steeds meer in de rol van ‘damsel in distress’ en ik heb inmiddels een behoorlijke afkeer tegen dit soort personages.
Terwijl deze drie hoofdpersonages gedurende de serie grote ontwikkelingen doormaken, vind ik het jammer dat de andere personages wat dat betreft wat achter blijven. Dan heb ik het met name over de andere personages die een belangrijke bijrol vervullen. Zoals Kaien Cross, Zero’s meester en een aantal andere vampiers rondom Kaname. Die personages worden niet diep genoeg uitgewerkt om er echt wat om te geven.
Het zwakke punt van Vampire Knight is in mijn ogen ook dat men te lang om het verleden van Yuki heen blijft draaien, puur om het zo lang mogelijk dramatisch te houden tot op het punt dat je er zich als kijker aan gaat storen, terwijl je door dat gedraai het antwoord juist al lang kan voorspellen nog voor het daadwerkelijk wordt uitgesproken.
Soundtrack is sfeervol en toepasselijk
Wat mij van Vampire Knight vooral bij zal blijven is de soundtrack. Ge-wel-dig! Ik hou van sfeervolle, melancholische muziek met klassieke instrumenten en het past perfect bij deze anime. Ik kan niet anders dan ervan genieten. Ook beide intro’s van de band ON/OFF en de outro’s van Wakeshima Kanon zijn mooi, mysterieus en toepasselijk. Grote complimenten voor de (Japanse) stemacteurs die Kaname en Zero een karakteristieke stem wisten te geven. Ook leuk om te weten is dat de tweeling Zero en Ichiru door dezelfde stemacteur, Mamoru Miyano, worden ingesproken.
Ondanks dat er hier en daar wat op te merken valt over de personages en het (zo nu en dan te voorspelbare) verhaal, is het een zeer amuserende serie die tot het einde toe boeiend blijft. Ik heb me laten vertellen dat het einde van de serie anders is dan de manga, dus ik ga nog zeker een keer de moeite nemen die te lezen zodra het verhaal wat minder vers in het geheugen ligt.
Wil je iets kwijt?