‘Yamato Nadeshiki Shichihenge <3 ‘ (ja, inclusief het hartje)… Als je mij vraagt waar deze anime over gaat, moet ik daar toch even over nadenken. Bij de eerste paar afleveringen moet je je even achter je oren krabben: ‘waar ben ik aan begonnen?! Dit gaat nergens over!’. Wees geen muurbloempje en lees deze review over de komedie anime Wallflower!
Of eigenlijk is het heel simpel. Wallflower is een komedie anime gebaseerd op een gelijknamige mangaserie. Het gaat over het meisje Nakahara Sunako die alles behalve meisjesachtig is. Ze is duister, raar en… vriendloos. Sunako sluit zich liever in haar kamer op om horror te kijken, dan dat ze vrienden zoekt. Dat wekt veel ergernis op bij haar huisgenoten: Takano Kyohei, Oda Takenaga, Morii Ranmaru en Toyama Yukinojo.
Sunako is door haar tante gedwongen om bij het kwartet in huis te wonen. De jongens krijgen op hun beurt de missie om -in ruil voor de huur- haar om te toveren tot een echte dame.
Die missie is echter niet zo makkelijk te voltooien…!
Wallflower: ook meisjes kunnen creepy zijn
Nadat de jongen die ze leuk vond haar afwijst met de woorden ‘you’re ugly’, is Sunako zo getraumatiseerd, dat ze zich op haar kamer heeft teruggetrokken. Ze let totaal niet meer op hoe ze eruitziet. Laat staan dat ze in de buurt van jongens komt.
In elke aflevering doen Kyohei, Takenaga, Ranmaru en Yuki een poging om haar uit haar schulp te doen trekken. De ene keer lukt het beter dan de andere keer, maar in alle gevallen zorgt het voor totale hilariteit.
Als je op zoek bent naar een goed verhaal, dan kun je deze serie beter overslaan, want een verhaal? Die is er in deze serie nauwelijks. Karakterontwikkeling? Vergeet het maar. Dit is een echte ‘gag anime’ waar je het van de typisch Japanse humor moet hebben. Het steekt de draak met alles wat een shoujo serie normaal gesproken typisch maakt en is daarbij zeker bereid om haar personages in de gekste situaties te zetten.
Sunako is niet je typische shoujo meisje dat plots verliefd word op één (of alle) van de jongens in het studentencomplex waar ze in woont. Zoals ik al vertelde maakt ze zich ook totaal niet druk om hoe ze eruit ziet en in eerste instantie kunnen de jongens ook niet meteen met haar opschieten. Gelukkig gaat de liefde grotendeels door de maag…als je het tenminste binnen kunt houden als je haar kamer in stapt.
Ouderwetse animatiestijl heeft zo zijn eigen charmes
Wallflower is een anime uit 2006, de manga begon in 2000, dus het is een serie van de wat oudere garde. In hetzelfde jaar kwam het bekendere Ouran High School Host Club uit, dat ik zelf nog moet zien. Ook Vampire Knight, waar ik al eerder een recensie over schreef is een shoujo serie uit ‘de zero’s’.
Nog los van de ouderwetse stijl, had ik wat moeite om aan de tekenstijl te wennen die zelfs voor een anime uit die tijd nogal uniek is. Er zaten in de versie die ik keek behoorlijk opvallende schoonheidsfoutjes in de animatie zoals ogen die totaal scheef zitten of ledematen die niet helemaal eruit zien zoals ze horen. Dat de animatie een onderdeel is van de humor maakt het enigszins goed en gedurende de serie zie je de kwaliteit verbeteren. Het is tot nu toe ook één van de weinige tekenstijlen waarbij de personages zichtbare lippen hebben. Dat kon ik dan wel weer erg waarderen.
Muurbloempje met karakter
Al met al is Wallflower een vermakelijke anime die alle standaard shoujo principes de rug toe keert. Oké, uiteindelijk opent Sunako zich voor Kyohei en de anderen, maar haar ontwikkeling gaat met zulke muizen stapjes dat het nauwelijks ophoudt. Deze anime is een muurbloempje met karakter, zowel letterlijk als figuurlijk.
Het is jammer dat de anime na 25 afleveringen stopt, terwijl de manga nog wel even doorgaat. Helaas heb ik alleen een paar latere volumes in bezit waardoor ik er nog niet aan heb kunnen beginnen.
Als je een anime zoekt waar je niet al te veel bij na hoeft te denken, maar die puur voor vermaak zorgt dan is Wallflower een absolute aanrader.
Geef een reactie