Deze zomer wordt de anime Katsugeki Touken Ranbu uitgezonden. Helaas is deze in Nederland (nog) niet beschikbaar. Gelukkig is er een alternatieve versie. Deze heb ik gekeken. En wat blijkt? Touken Ranbu Hanamaru is de ‘fluffy versie’. Lees maar verder, als je wil weten waarom.
Touken Ranbu Hanamaru is een anime gebaseerd op manga. Die manga is weer gebaseerd op een online ‘collectible card game’ voor op de browser genaamd Touken Ranbu. Deze game van Nitroplus is erg populair en te vergelijken met Kantai Collection. De personages zijn echter in dit geval (bijna?) allemaal mannelijk.
De heren in Touken Ranbu zijn tot mens getransformeerde zwaarden. Hun meester, Saniwa, stuurt hen op pad om de geschiedenis te beschermen tegen demonische revisionisten.
Het verhaal van Hanamaru volgt Yamatonokami Yasusade, die op een dag ontwaakt in de citadel waar alle ‘zwaard-jongens’ wonen. Daar wordt hij herenigd met een maat uit het verleden: Kashuu Kiyomitsu. Allebei zijn de zwaarden die Okita Souji van de Shinsengumi ooit droeg.
Ondanks dat ze regelmatig kibbelen zijn het vrienden. Net als alle andere bewoners van de citadel. Jammer genoeg faalt Yamatonokami tijdens zijn eerste missie en heeft hij moeite met het van zich af schudden van zijn verleden. Een verleden die hij en Kashuu samen delen.
Alleen als hij zich volledig op zijn nieuwe meester kan richten, zal hij sterk genoeg zijn in een gevecht.
Kijken naar leuke jongens die leuke dingen doen.
Dit klinkt allemaal spannend en leuk, maar al snel bleek dat de serie helemaal niet zo op actie gericht is. Het overgrote deel van een aflevering gaat over het leven van de zwaard-jongens in de citadel.
Ik zeg het dus maar gelijk. Touken Ranbu Hanamaru is een typische ‘moe’ (mo-e) anime. Je kijkt naar aantrekkelijke en/of schattige jongens die leuke dingen doen. Bloesems kijken, koken, de was ophangen en praten over elkaars zorgen.
Vandaar dat ik dit de ‘fluffy versie’ van Touken Ranbu noem.
Touken Ranbu Hanamaru heeft amper een verhaallijn.
Als je aan de serie begint met de verwachting veel coole actie scènes te zien, moet ik je teleurstellen. Ik had zelf best wat moeite om door de serie heen te komen. Ik vond dat er nauwelijks een verhaal in zat. In dat geval verwacht je dat komedie of drama het betere werk doet, maar op een gegeven moment gaat dat ook vervelend worden. Meer actie, please…
Personages met weinig diepgang maken het niet beter.
Eenmaal gewend aan de gedachte dat er nooit een goed plot zal komen – verbaasde ik me vooral over de grote hoeveelheid personages. Het zijn er echt super veel. Er is dus voor ieder wat wils, denk ik.
Ik was vooral geïnteresseerd in het ‘oudje’ Mikazuki Munechika en de stille Yamanbagiri en zijn schattige vossen vriend. Maar ik vond het jammer dat deze zo weinig diepgang kregen. Dat is lastig als ze maar een paar minuten in beeld komen en er vervolgens weer een nieuwe opduikt.
Het lijkt erop dat de anime als een soort introductie dient voor de personages. Twaalf afleveringen lang. Was dat echt nodig?
Twist op het einde was wel verrassend.
De vele personages zorgde ervoor dat de paar momenten dat er wel een beetje verhaal in de serie zat, in mijn ogen nogal chaotisch verliepen. Wie wat deed, was soms een puzzel.
Zonde, want de schaarse actiescènes vond ik wel de hoogtepunten van de serie. Alleen daardoor was ik toch wel weer nieuwsgierig naar wat er de volgende aflevering zou gebeuren. Heel spannend vond ik het echter ook niet.
Alleen in de laatste aflevering kreeg het verhaal een verrassende wending die mij even op het puntje van mijn stoel wist te krijgen. Maarja, één aflevering maakt geen hele serie helaas. Iets meer verhaallijn had ik wel op prijs gesteld.
Animatie en tekenstijl mooi en vrolijk.
Waar ik wel positief over kan zijn, is de animatie en tekenstijl. De studio is Doga Kobo, die eerder verantwoordelijk was voor de productie van Gekkan Shoujo Nozaki-kun en Himouto! Umaru-chan.
De designs van de personages vond ik erg aantrekkelijk. Het vrolijke kleurenpalet trok me wel aan en de kwaliteit leek vrij consistent te zijn. Dat is dan wel weer iets positiefs dat ik kan melden.
Tweede seizoen van Touken Ranbu Hanamaru al aangekondigd.
Al met al moet ik concluderen dat ik Hanamaru alles behalve een geweldige anime vind. Eigenlijk ben ik verrast dat ik het heb uitgezeten. Misschien is het feit dat je er weinig bij na hoeft te denken, iets waardoor het wel makkelijk wegkijkt. Dat is soms ook fijn.
En vooruit…ik vond het best schattig.
Hanamaru had een aantal leuke momenten, maar over het algemeen vond ik de serie saai. Het verbaasd me ook dat dit een tweede seizoen krijgt in 2018. Kennelijk is daar genoeg animo voor. Of ik het dan ga kijken?
Daar moet ik nog over nadenken.
Touken Ranbu Hanamaru is hier te zien.
Wil je iets kwijt?