Toen Samurai Flamenco pas begon was er veel lof voorde serie. Anime series over superhelden zijn er niet al te vaak, maar ze zijn populair wanneer ze er wel zijn. Denk bijvoorbeeld maar aan One Punch Man en My Hero Academia. Toch sloeg de reactie op Samurai Flamenco al na een paar afleveringen om. Steeds meer mensen lieten de serie onaf gekeken achter. Was dat een gegronde reactie of was Samurai Flamenco het toch waard om af te kijken?
Masayoshi Hazama werkt als een model, maar zijn echte droom is om een superheld te worden. Om dat te bereiken laat hij een superheldenkostuum maken en gaat hij de straat op om criminaliteit aan te pakken. Zelfs afval op straat gooien pakt Masayoshi hard aan. Door die overdreven methodes komt hij in aanraking met de politieagent Hidenori Gotoh, die besluit Masayoshi te steunen. Maar Gotoh weet niet tot welke problemen dat besluit zal leiden…
Samurai Flamenco heeft een concept gevonden dat veel mensen aanspreekt. Het is een donker en realistisch superheldenverhaal dat tot de verbeelding spreekt. Bovendien heeft het een getalenteerde regisseur. Takahiro Ohmori was onder andere ook verantwoordelijk voor Natsume Yujin-cho, Durarara!! en Princess Jellyfish. Waarom hadden veel mensen er dan al snel genoeg van?
Realisme?
Van de bovenstaande beschrijving mag het duidelijk zijn dat het concept van Samurai Flamenco lijkt op dat van de Hollywood-film Kick-Ass. In beide verhalen ontmoeten de hoofdpersonen al snel een meer professionele vrouwelijke superheld die hun in diepere problemen brengt. Gelukkig is Flamenco Girl een stuk ouder dan Hit-Girl! Mogelijk stonden de vele gelijkenissen de populariteit van de serie in de weg. Maar Samurai Flamenco heeft grotere, meer structurele problemen dan dat alleen.
De serie heeft in het begin een vrij logische progressie. Masayoshi begint met klein geweld te bestrijden, maar komt steeds in ruwer vaarwater terecht. Kan hij het leven van een superheld wel aan? Hij bewijst zichzelf genoeg om met de politie samen te kunnen werken, maar dan gebeurt iets vreemd. Eén van de criminelen die de politie met Masayoshi’s hulp wilt arresteren verandert in een gorilla!
Vanaf dat moment is al het realisme in één klap weggevaagd. Dit is het begin van het King Torture verhaallijn, waarin Masayoshi het opneemt tegen de gelijknamige schurk. Als climax van de serie had het nog wel kunnen werken. Voor een grootse climax kan je namelijk wel wat realisme opofferen zonder dat dat heel erg is. Maar het King Torture verhaallijn wordt al heel snel afgerond, en de situatie blijft maar escaleren…
Samurai Flamenco wordt verteld als een verhaal van een zesjarig kind. Heel veel ‘en toen, en toen’ en maar weinig ‘omdat’ of ‘hoewel’. Er is wel een soort logica in het verhaal te ontdekken, maar dat wordt alleen gebruikt om de losse elementen aan elkaar te plakken. De serie maakt in rap tempo meerdere veranderingen in genre door, en het wordt steeds lastiger om serieus te nemen. Het is alsof de schrijvers zaten te testen met hoe veel onzin ze weg konden komen.
Animatie ondermaats
Zoals eerder vermeld had Samurai Flamenco een solide regisseur in Takahiro Ohmori. In deze serie demonstreert hij veel aandacht voor aankleding van zowel de personages en de plaatsen waar ze wonen. Toch is dat niet genoeg om de serie goed uit te laten zien.
De animatie is namelijk op zijn best middelmatig. Op sommige momenten ziet het ronduit lui uit. Het ergste is de tweede opening van de serie. Die ziet er eruit alsof het nog helemaal niet af is! Die opening heeft vooral statische poses en wanneer er beweging is, is dat niet eens vloeiend. Zou de serie een goed verhaal hebben gehad, was dat allemaal nog te vergeven. Jammer genoeg heb ik het hier over Samurai Flamenco.
Deze serie had het potentiaal om een grote publieksfavoriet te worden. Als het rond de twaalf afleveringen lang was geweest had het dat potentiaal ook waar kunnen maken. Maar het echte aantal aflevering waren dubbel zoveel. Daardoor was het genoodzaakt om de ene na de andere belachelijke plotwending te nemen.
Toch is er wat vermaak uit deze serie te halen. De vele plotwendingen en het rappe tempo zorgen ervoor dat de serie nooit saai is. Voor de ‘hatewatchers’ onder ons (en misschien de hardcore superhelden fans) is Samurai Flamenco dus een uitstekende keuze. De rest kan de serie beter links laten liggen.
Samurai Flamenco is gratis te bekijken op crunchyroll.
Wil je iets kwijt?