Als schrijver word je in de anime industrie niet zo snel beroemd. Maar zo af en toe kan een schrijver toch naamsbekendheid krijgen. Zo is ook Mari Okada bekend geworden onder anime fans. Een omstreden vrouw, maar zij is één van de weinige schrijvers die het voor elkaar heeft gekregen regisseur van een anime film te worden. Zelf heb ik hiervoor alleen M3: The Dark Metal volledig gezien, en die maakte weinig indruk. Maar goed, dat is ook niet een van haar meest bekende series. Weet de bejubelde AnoHana: The Flower We Saw That Day wel te overtuigen?
Ondanks zijn jonge leeftijd leeft Jinta “Jintan” Yadomi een teruggetrokken bestaan. Hij gaat niet meer naar school en heeft het contact met zijn vrienden verbroken. Plotseling verschijnt de geest van zijn overleden jeugdvriendin Meiko “Menma” Honma bij hem thuis. Hij weet niet of ze echt is of een illusie veroorzaakt door de hitte van de zomer en zijn eenzaamheid, maar toch besluit hij te proberen haar wens te vervullen. Daarvoor moet hij zijn oude vriendengroep weer bij elkaar brengen. Maar na het verstrijken van jaren zijn ze allemaal flink anders…
Voor iedereen herkenbaar
Jinta mag dan wel een geest zien, maar over het algemeen is AnoHana een nuchtere, gegronde serie. Het supernatuurlijke is niet heel belangrijk, de interactie tussen de personages juist wel. Die wordt dan ook duidelijk uitgebeeld. Meteen is duidelijk waarom de oude vrienden uit elkaar zijn gegroeid. Iedereen is namelijk heel verschillend. Tetsudou “Poppo” Hisakawa is meer tevreden en minder ambitieus dan Atsumu “Yukiatsu” Matsuyuki, en Naruko “Anaru” Anjou is veel meer bezig met wat anderen van haar denken dan Chiriko “Tsuruko” Tsurumi is. Bovendien worden de onderlinge verhoudingen op kleine manieren uitgebeeld.
Maar misschien is de dood van Menma misschien wel de belangrijkste reden dat de vriendengroep uit elkaar is gevallen. Nog steeds weegt die gebeurtenis zwaar op ieders geweten, zelfs na al die tijd. Het is niet alsof ze het konden voorkomen, maar toch voelt iedereen zich schuldig. Dit soort gevoelens zijn voor iedereen herkenbaar, zelfs als je alleen maar een opa of een oma hebt verloren. Dat feit maakt AnoHana zo’n emotionele en effectieve serie.
Desondanks kunnen we van Mari Okada altijd flink wat melodrama verwachten. Af en toe loopt dat melodrama gehalte wel erg hoog op, zoals tijdens een woede-uitbarsting van Menma’s moeder. Menma’s moeder is ook niet echt een goed geschreven personage, maar de meeste anderen zijn dat wel. Dus zijn de momenten van overdreven melodrama al snel vergeven.
Aantrekkelijk?
Ik praat eigenlijk altijd over de animatie, maar ik heb hier er niet veel over te zeggen. De animatie van A-1 Pictures is prima, maar trekt niet heel veel aandacht. Dat betekent niet dat AnoHana een slecht uitziende serie is, integendeel. Er is op anderen manieren gezorgd dat AnoHana er aantrekkelijk uitziet. Het flitsende kleurenpalet zorgt dat de fictionele versie van echte locatie Seibu Chichibu er pittoresk uitziet. Daarbovenop zien ook de karakterontwerpen erg goed uit. De ontwerpen zijn origineel, maar maken ze de persoonlijkheid van het personage wél meteen duidelijk.
Wat AnoHana betreft, is ook de opening zeker waard om te noemen. Deze serie heeft een opening zoals elke opening zou moeten zijn. Het geeft namelijk precies aan waar de serie over gaat, en welke verwachtingen je voor het verhaal kunt hebben. Natuurlijk wel zonder het einde weg te geven. Je reactie op de opening zal dus een goede indicatie zijn of je de serie leuk vindt of niet. Ook het lied bij de animatie klinkt best goed.
De rest van de muziek doet ook wat het moet doen. Elke scène wordt prima ondersteund door de soundtrack. Het is wel te hopen dat je de centrale motieven mooi vindt, want ze komen wel erg vaak voor. Ik zie dit als een klein gebrek, maar het is niet iets wat je tegen zou moeten houden om deze serie een kans te geven.
Voor mijn smaak leunt Mari Okada zelfs in haar meest succesvolle serie iets te veel op melodrama. Ondanks dat heeft ze het succes van AnoHana: The Flower We Saw That Day echt verdiend. De emotionele strekking van de serie zal namelijk voor iedereen herkenbaar en betekenisvol zijn. Geef AnoHana daarom een kans, zelfs als je geen fan van Okada bent.
AnoHana is te zien op Netflix.

Dat was het weer!
Vond jij dit leuk? Het grootste compliment is een fooi! Deze website draait op passie en plezier, maar het onderhouden van een website kost geld. Dankzij jouw bijdrage kunnen we Animeazing.nl elke dag ietsje beter maken. Dankjewel o((>ω< ))o
Like onze Facebook pagina of volg ons Twitter.
Wil je nog iets kwijt? Reageer hier beneden!
Wil je iets kwijt?