Cute High Earth Defense Club LOVE! was een redelijk vermakelijke parodie op alle magical girl clichés. Het sloeg blijkbaar goed aan in 2015, want na twee seizoenen en een OVA was het vorig jaar tijd om de serie opnieuw te starten in Cute High Earth Defense Club Happy Kiss.
Dat betekent dat het tijd is voor een nieuwe groep jongens om overdadige kostuums te dragen en magie te gebruiken. Hiermee volgt het in de voetsporen van series als Love Live Sunshine, waarop gemengde reacties waren. Was het een slim idee om Cute High Earth Defense Club een nieuwe start te geven, gezien die verdeeldheid?
Een paar jaar na de gebeurtenissen van de eerste seizoenen is er een nieuwe dreiging op de Binan middelbare school. Twee prinsen uit een wereld van pratende dieren, Honyala Land, zijn gestuurd naar Binan om daar te bepalen wie het recht op de troon krijgt. De blauwe fennek Furanui denkt dat negatieve emoties het meest sterk zijn en verandert daarom leerlingen in monsters, net als Zundar jaren terug. De gele otter Karls daarentegen houdt van vrolijkheid, en geeft daarom magische krachten aan een nieuwe groep leerlingen om de monsters te bestrijden. Deze besluiten de otter maar zijn zin te geven, aangezien ze toch niets beters te doen hebben.
Een geheel
Al vanaf seizoen twee werd de animatie van deze franchise verzorgd door Studio Comet, en dat is hier niet anders. De kwaliteit van de animatie is dus precies zoals in eerdere seizoenen: er wordt zo min mogelijk moeite gedaan. Hoewel de karakterontwerpen enigszins gedetailleerd zijn, is er maar heel weinig beweging. Voor de fans zullen daarom de nieuwe sets karakterontwerpen het meeste visuele plezier geven: er zijn nieuwe jongens om je favoriet uit te zoeken. Vergeleken met andere anime zijn toch hier de ontwerpen weer vrij typisch.
Wel nieuw in deze franchise is 3D animatie, hoewel dat beperkt is tot alleen de laatste aflevering. Om eerlijk te zijn: het is best slechte 3D animatie. En toch stoort het niet, of ziet het niet uit alsof het niet in de wereld van de serie past. De rest van de animatie is ook geen lust voor de ogen, dus op die manier past het er wel bij. Zo kun je toch een geheel krijgen met slechte 3D animatie!
Met nieuwe personages komt ook een complete set nieuwe muziek. Dat is goed nieuws, want de muziek van het eerste seizoen werd steeds opnieuw herhaald. Hoewel het goed is om nieuwe muziek te horen, is het hetzelfde soort gênante liedjes. Het past wel bij dit soort serie, dat vooral een parodie is en zichzelf totaal niet serieus neemt, maar de meeste kijkers zullen geen soundtrack cd willen aanschaffen.
Nog steeds hetzelfde
Maar hoe is deze nieuwe serie als een verhaal, vraag je je misschien af. Nou, deze franchise ging nooit écht om het verhaal. Voornamelijk was het verhaal een excuus om elementen van magical girl series belachelijk te maken. Aangezien alle grappen wel al een keer zijn langsgekomen, is de nieuwigheid daar wel van af. Toch wordt niet veel gedaan om het verhaal dit keer sterker op te bouwen. Het grootste gedeelte van de serie heeft nog steeds een monster-van-de-week structuur.
Toegegeven, soms leiden die monsters wel tot grappige situatie. Zo is er bijvoorbeeld een monster die kwaad wordt als je dingen niet bij de juiste naam noemt, wat leidt tot een aantal grappen over dingen met obscure namen. Ook is er een monster die de stemmen van zijn slachtoffers verandert en een monster die anderen oud maakt. Missers zijn er ook (zoals het monster dat van goedkope paraplu’s houdt), maar gelukkig zijn die er niet al te veel.
Personages
Het gemengde gevoel is iets sterker bij de personages. Ook wat personages betreft was deze franchise nooit erg diepgaand of interessant, maar nu valt dat wel erg sterk op. Vooral het nieuwe slechte team is bijna een rechtstreekse kopie van Caerula Adamas. De leider heeft opnieuw een pijnlijke geschiedenis met één van de “good guys”, er is een ijdele gast met roze haar, en de derde is alleen maar meegaand. Het goede team is net iets beter. Nanao’s plagerijen zijn soms best grappig, en Kyotarou is een ongebruikelijke leider door zijn luie levensstijl.
Alleen in de laatste aflevering lijkt Cute High Earth Defense Club Happy Kiss iets te zeggen te hebben. Karls en Furanui worden gecontrasteerd door hoe zo over ontspanning en verplichtingen denken. Even lijkt het alsof de serie een echte boodschap heeft, maar het verschil wordt zo snel bijgelegd dat het niet enorm veel indruk maakt. Een gemiste kans; dit had over de serie verspreid kunnen worden en het verhaal sterker kunnen maken.
Het eerste seizoen was een grappige verrassing, maar het nieuwe Cute High Earth Defense Club Happy Kiss lijkt vooral in routine te zijn vervallen. Maar mocht je al zo ver zijn gekomen, biedt de serie toch nog licht vermaak. Met nadruk op “licht”. Het geheel is net iets leuker dan het tweede seizoen van het origineel, maar bereikt het niveau van het eerste seizoen niet. Die zou ik dus het meest aanraden!
Cute High Earth Defense Club Happy Kiss is gratis te zien op crunchyroll.
Wil je iets kwijt?