Dororo: een spetterende anime gebaseerd op klassieker van Osamu Tezuka

Een paar jaar geleden kocht ik een manga van Osamu Tezuka met de titel Dororo. Het is één van zijn minder bekende werken, maar geprezen om de meer volwassen vertelstijl. In 1969 kwam er al een anime serie uit gebaseerd op de manga. Mijn deel van de manga was helaas het enige deel dat ik kon bemachtigen. Ik vind het wel een super leuke manga, dus ik was euforisch toen de anime werd aangekondigd. Een klein beetje bezorgd was ik wel, want een modern jasje betekent niet altijd een betere versie. Waren die zorgen terecht?

Het verhaal speelt zich af in de tijd van de samoerai. Een hebberige samoerai, Daimo Kagemitsu, waakt over een stervend land. Het land wordt geplaagd door oorlog, honger, ziekte en ander lijden. Daimo heeft er alles voor over om zijn macht te behouden. Zelfs boedha verdoezelen en wil een pact sluiten met 12 demonen. De demonen geven hem macht, maar die macht komt met een prijs. Wanneer zijn eerste zoon geboren wordt, heeft de jongen geen armen, benen, neus, oren en zelfs geen huid. Toch leeft hij.

De baby wordt gedumpt in een rivier, maar het geluk wil dat hij gevonden wordt en overleeft. De medicijnman die hem vindt, geeft hem prothesen waarmee hij kan overleven en zichzelf kan beschermen. De jongen krijgt de naam Hyakkimaru. Wanneer hij is opgegroeit, gaat hij op jacht naar de demonen die zijn lichaamsdelen bezitten. Elke keer als hij een demon verslaat, krijgt hij een lichaamsdeel terug. Jaren waart hij alleen door het land tot hij de weesjongen Dororo ontmoet. Samen vechten ze om in deze wereld vol demonen en duisternis te overleven.

Demografie: seinen / 15+ – Genre: actie, bovennatuurlijk, historisch – Studio: Tezuka Productions, MAPPA – Streamt op: Amazon Prime

Osamu Tezuka mag trots zijn op Dororo.

Ze hebben een unieke versie van de manga gemaakt, waar fans en Osamu Tezuka met recht trots op mogen zijn. Na één afleveringen waren mijn zorgen als sneeuw voor de zon verdwenen. Ik was meteen onder de indruk van de tekenstijl, die modern is, maar tegelijkertijd de stijl van Osamu Tezuka in ere houdt. Dit komt ook terug in de karakterdesigns. Het grauwe kleurenpalet dat gedurende de hele serie gebruikt is, past uitstekend bij de ruwe tijd waarin het verhaal zich afspeelt. Men is niet bang om akelige beelden te tonen. Baby Hyakkimaru gaf me behoorlijk de bibbers, en dat is precies de bedoeling.

De enige kritiek die ik heb op deze anime serie, is dat de animatie niet altijd samenhangend is. Ik vind de tekenstijl over het algemeen uitstekend, maar er vielen me wel wat vreemde dingen op. In aflevering 15 van de serie is de stijl plotseling anders. Die aflevering vormt één van de hoogtepunten in de serie, als het gaat om het verhaal. Waarom dan die drastische verandering van tekenstijl? Ik vind het een vreemde keuze en vooral slechte timing. Zo’n verandering van stijl kan de kijker helemaal uit het verhaal halen.

Aangrijpende veranderingen voor het beste resultaat

Heel opvallend vond ik de keuze om de karaktereigenschappen van de personages aan te passen. Het zit hem vooral in de details, maar als je de manga gelezen hebt, merk je dat meteen. Zo kan Hyakkimaru in de manga op de één of andere manier met Dororo communiceren via een gave. In de anime kan hij een groot deel van de tijd niet praten en moet hij dat ook leren. Dat is heel realistisch en bovendien heeft het elke keer enorme impact wanneer hij een zintuig of ledemaat terugkrijgt.

Het verhaal is uit het oogpunt van de weesjongen Dororo verteld. Dat is natuurlijk heel slim wanneer het andere hoofdpersonage niet kan praten. In de manga hoeft dat niet omdat Hyakkimaru met hem kan communiceren. Dat het is omgedraaid in de anime vind ik een verbetering. Daarbij is het ook logisch dat Dororo als een broertje voor hem zorgt en hem dingen leert.

In de manga is Dororo een behoorlijke lastpost, die bijvoorbeeld steeds Hyakkimaru’s armprothes probeert te stelen. Er zitten namelijk zwaarden in, die hij wil hebben omdat ze waardevol zijn. Dororo is namelijk opgegroeid in een roversbende. In de manga werkt dat karakter prima voor komedie en het is toepasselijk in de stijl van Osamu Tezuka. De anime is veel serieuzer, dus de komische elementen uit de manga zijn grotendeels weggelaten. Ik vind dat een uitstekende keuze om te doen.

Fascinerende dilemma’s in een spannende serie

Ten slotte is Dororo een serie die je flink voor het blok zet. Elke keer wanneer Hyakkimaru een demon verslaat en een lichaamsdeel terugkrijgt, verliest het land een stukje welvaart. Mag hij zijn lichaamsdelen wel terugkrijgen als dat ten koste gaat van de levens van andere mensen? Wie heeft meer recht op geluk? Hyakkimaru aan wie de lichaamsdelen toebehoren of de mensen die welvaart genieten dankzij het offer? Dit onwijs moeilijke dilemma vormt het overheersende thema van de serie. Het is zeker geen vrolijk verhaal, maar dat maakt Dororo wel een heel fascinerende en meeslepende serie.

---

Dat was het weer!

Vond jij dit leuk? Het grootste compliment is een fooi! Deze website draait op passie en plezier, maar het onderhouden van een website kost geld. Dankzij jouw bijdrage kunnen we Animeazing.nl elke dag ietsje beter maken. Dankjewel o((>ω< ))o

---

Like onze Facebook pagina of volg ons Twitter.

Wil je nog iets kwijt? Reageer hier beneden!