A Silent Voice: leer echt te luisteren

Selectief luisteren. Daar zijn mensen goed in en het is vaak de oorzaak van veel misverstanden. Hoe kun je de mensen om je heen echt begrijpen? Dat is door echt te luisteren. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan als je doof bent. Toch? Of niet? A Silent Voice volgt het verhaal over een doof meisje en de jongen die haar vreselijk pestte.

A Silent Voice is gebaseerd op de manga Koe no Katachi van Yoshitoki Ooima. Vrij vertaald The Shape of Voice. De film is geregisseerd door Naoko Yamada, wie eerder als animator en storyboarder al werkte aan veel bekende films en series van Kyoto Animation. Clannad, Free! en Air zijn enkele voorbeelden.

Als regisseur werkte ze al aan Tamako Market en K-On!. Haar werk staat bekend om nauwkeurige karakterstudies. De anime film A Silent Voice kwam uit in 2016 en was meteen een box office hit in Japan! De film stond dan ook hoog op mijn verlanglijst. Gelukkig kreeg ik eindelijk de kans om de film te zien tijdens Camera Japan 2017.

Over een doof meisje en de jongen die haar pestte.

Shoya zit op de basisschool wanneer er een nieuw meisje in zijn klas komt: Shouko Nishimiya. Wanneer zij zich voorstelt wordt al snel duidelijk dat ze ‘speciaal’ is. Shoko is slechthorend. Met behulp van gehoorapparaten kan ze geluiden tot zekere hoogte opvangen. Communiceren met haar klasgenoten kan ze via haar notitieblok. Aanvankelijk lijkt dat goed te gaan, steeds minder leerlingen hebben zin om met haar om te gaan.

Shouko blijft proberen vriendschappen te sluiten, maar de meisjes beginnen haar buiten te sluiten. Shoya pest haar vanaf dag 1. Het begint bij redelijk onschuldige plagerijen, maar omdat ze daar anders op reageert dan hij verwacht raakt hij steeds meer geïrriteerd. Maar wanneer hij voor de zoveelste keer haar gehoorapparaten uit het raam smijt, begint haar oor te bloeden. Shoya wordt van school gestuurd en zijn moeder moet de kosten vergoeden. Dan pas realiseert hij zich wat hij heeft gedaan.

Zoektocht naar verzoening.

Op de middelbare school is alles anders. Zijn oude vrienden hebben zich tegen hem gekeerd en is hij het doelwit van pesterijen. En Shoya? Die voelt zich zo schuldig dat hij vind dat hij het verdiend heeft. Hij kan niemand aankijken zonder angstaanvallen te krijgen. En dan zijn er nog die oud klasgenoten, die zout in zijn wonden strooien. Hoe kan hij ervoor zorgen dat anderen hem vergeven? En hij zichzelf?

A Silent Voice is een prachtig coming-of-age drama dat op een realistische en zorgzame manier omgaat met de onderwerpen waarover het gaat. En die zijn niet mals. Depressie, handicaps, relaties… het is allemaal niet makkelijk! Het is blijkt vaak makkelijk om zoiets overdreven dramatisch en zielig te maken, maar dat doet deze film in mijn ogen gelukkig niet. Het is een gevoelige zoektocht naar vergiffenis en verzoening.

A Silent Voice leert je echt luisteren.

De film zit mooi in elkaar en bouwt heel geleidelijk het verhaal op. Niets wordt vergeten en ook de personages naast Shoya en Shouko zijn belangrijk. Iedereen heeft zo zijn eigen problemen waar die mee om moet leren gaan. En elkaar leren begrijpen. Écht luisteren naar anderen. Het is de kernboodschap van de film.

De tekenstijl van de film is vrij standaard voor een anime film, maar bepaalde effecten zijn wel bijzonder. Zo lijkt het alsof alles met een echte camera wordt gefilmd. Soms is het beeld onscherp, of gefocust op een bloem in de voorgrond in plaats van de personages die met elkaar in gesprek zijn. Ook is de ‘camera’ vaak op de grond gericht wanneer je vanuit Shoya’s perspectief kijkt. En dan zijn er nog de kruisen op de gezichten van mensen. Dat maakt het feit dat Shoya zijn omgeving ‘buiten sluit’ visueel sterk duidelijk.

Meesterlijke compositie van geluid en animatie.

Sommige van die details vallen pas op wanneer je de film een tweede keer kijkt, maar dat is het ook zeker waard! Een ander detail wat meer opvalt wanneer je de film meer dan eens kijkt, is de muziek. De soundtrack is gecomponeerd door Kensuke Ushio, die ook bekend is onder de artiestennaam ‘agraph’. De muziek is minimalistisch, maar heel duidelijk aanwezig in de film. Maar pas toen ik er aandachtig naar luisterde begreep ik echt waarom: de soundtrack ís de film. Geluid is een belangrijk element in een film over doof zijn.

Muziek, zoals Invention van Bach, wordt begrepen in alle uithoeken van de wereld. Er zijn geen woorden nodig om het verhaal te vertellen. Net zoals de lichtgloed in een cameralens of de lichaamstaal van personages. Het zijn allemaal elementen die het verhaal op een meesterlijke wijze vertellen. Belangrijk is niet wat de personages zeggen, maar hoe ze het zeggen.

Laat je perspectief veranderen.

A Silent Voice was met recht de nummer 2 in de Japanse box office in 2016, en de favoriet tijdens het Camera Japan filmfestival. Een prachtige film die je gewoon moet zien, omdat woorden het simpelweg tekort doen. En als je dan gaat kijken, neem dan ook echt de tijd om goed te luisteren en te kijken. Wie weet verandert de film ook jouw perspectief op de wereld en de mensen om je heen.

---

Dat was het weer!

Vond jij dit leuk? Het grootste compliment is een fooi! Deze website draait op passie en plezier, maar het onderhouden van een website kost geld. Dankzij jouw bijdrage kunnen we Animeazing.nl elke dag ietsje beter maken. Dankjewel o((>ω< ))o

---

Like onze Facebook pagina of volg ons Twitter.

Wil je nog iets kwijt? Reageer hier beneden!