De release van de Netflix Original anime serie Devilman Crybaby zorgde voor een schokgolf aan reacties in de anime community. Is dit nu al de Anime van het Jaar? Over deze nieuwste toevoeging aan de decennia oude Devilman franchise zal in ieder geval lang over worden nagepraat. Al is het maar vanwege de rauwe, gewelddadige (en seksuele) presentatie. Lees verder in dit review!
Al sinds de jaren ’90 is er een stereotype dat anime alleen maar uit seks en geweld bestaat. Natuurlijk is dat niet waar, maar er waren in die tijd wel veel hyper gewelddadige OVA’s (Original Video Animation, een term voor direct-to-video anime). Waar komt al dat geweld vandaan? Er is duidelijk één hoofdverantwoordelijk persoon aan te wijzen. Die persoon is mangaka Go Nagai. Met series als Cutie Honey en Violence Jack schroefde hij de hoeveelheid seks en geweld in manga flink op. Daarmee kreeg hij vaak ruzie met klagende ouders. Dat was niet zonder goede reden!
Het is nu 50 jaar geleden dat Go Nagai zijn debuut als een mangaka maakte. En dat wordt dit jaar gevierd! Vanwege het jubileum worden er nieuwe versies van zijn meest bekende werken gemaakt. Later in het jaar krijgen we Cutie Honey Universe te zien. Maar nu al hebben we beschikking tot het onderwerp van deze recensie, Devilman Crybaby.
Akira Fudo is een erg gevoelige, maar voor de rest compleet normale jongen. Wanneer hij zijn jeugdvriend Ryo Asuka terugziet verandert zijn leven compleet. Ryo neemt Akira mee naar een Sabbat, een extreem feest gevuld met seks en drugs. Nadat het feest gewelddadig wordt probeert de duivel Amon bezit te nemen van Akira. Vanaf dat punt verandert Akira in een Duivelman, half mens en half duivel. Het is nu zijn taak om mensen te beschermen tegen de harteloze duivels.
Iconisch, maar choquerend!
Tot mijn verrassing is Devilman Crybaby trouw aan de originele manga. Ja, deze versie is wel gemoderniseerd. Ook zijn een aantal nieuwe subplots toegevoegd. Toch blijft het skelet van het verhaal hetzelfde. De vraag is dan: hoe is het originele verhaal?
De manga van Go Nagai staan vooral bekend om hun naaktheid, seks en geweld. Niet zozeer om de sterkte van hun verhaal! De originele werken zitten vol met iconische beelden, maar ze zijn iconisch vanwege hoe shockerend ze zijn. De kracht van die beelden verandert daarom niet veel als ze uit hun context gehaald worden. Personages maken bizarre, onbegrijpelijke beslissingen. De menselijkheid is daardoor soms ver te zoeken.
Toch kan de kracht van Devilman als een verhaal niet onderschat worden. Devilman Crybaby is zelfs na twee generaties van imitators zoals Berserk en Parasyte nog steeds daadwerkelijk shockerend. Devilman herinnert ons aan onze basale instincten, die we vaak willen wegstoppen. De nieuwe subplots, zoals die over Miko en Moyuru, zorgen ook dat het verhaal moderner en relevanter overkomt.
Door wie komt dat?
De toevoeging van het nieuwe materiaal is te wijten aan het sterrenteam dat achter Devilman Crybaby zit. Deze versie is geschreven door Ichirou Oukouchi (Code Geass, Princess Principal). Zijn werk is vaak polariserend door de vele rare wendingen van zijn plots, maar zijn stijl is uitermate geschikt voor Devilman. Zijn sterke en zwakke kanten komen erg overeen met die van Go Nagai. Dat maakt Crybaby tot een authentieke ervaring.
De rest van het team wordt gevuld door Masaaki Yuasa en zijn crew van animatiestudio Science Saru. Yuasa is bekend vanwege zijn ruwe, losse en altijd verrassende animatiestijl. De laatste jaren heeft hij vooral prestigieuze drama’s zoals Ping Pong – The Animation en Tatami Galaxy bewerkt. Ik was dus benieuwd over hoe zijn stijl voor Devilman ingezet zou worden. De cartooneske animatie vermindert de shock van het geweld wel een klein beetje. In ruil daarvoor bevat de animatie veel humor en een vlotte stap.
Hoe Devilman is veranderd.
Samen hebben Oukouchi en Yuasa veel slimme beslissingen gemaakt. Zo is het verhaal op natuurlijke wijze gemoderniseerd. Ook is de straatbende van het origineel verandert naar een groep rappers. In de Japanse versie hebben ze hun stem gekregen van échte rappers. Ook de rest van de bijpersonages hebben net iets meer karakter. Één puntje van kritiek is dat sommige wendingen helemaal uit het niets komen. Sommige personages worden bijvoorbeeld uit het niets opeens een Duivelman.
Ik mag verder niet vergeten om de soundtrack van Kensuke Ushio te noemen. Zijn voornamelijk elektronische muziek is kleurrijk, gevarieerd en memorabel. Vooral een cover van de originele Devilman themamuziek springt eruit. Dat komt voor een groot deel dankzij de verbazingwekkend catchy vocalen, die geweldig zijn ingezongen. Het zou me niet verbazen als de soundtrack in het geheel mijn favoriet van 2018 blijft. De muziek neemt in sommige scènes wel veel aandacht op. Maar wie kan klagen als het zó goed klinkt?
Devilman Crybaby bevat veel elementen die mensen weg zullen houden. De serie zit vol met expliciet seks en geweld. Daar bovenop heeft het ook nog een gekke animatiestijl. Als je dat allemaal naast je neer kan leggen, is Devilman Crybaby echt de moeite waard. Iconische beelden uit het origineel worden recht aangedaan. Ze zijn op spectaculair wijze getoond. Daarnaast zijn ze in een goede nieuwe context geplaatst. Daarmee is het een aanrader voor elke avontuurlijke anime fan met een sterke maag.
Devilman Crybaby is te bekijken op Netflix.
Wil je iets kwijt?