Een levensbedreigende ramp als gevolg van onderzoek naar artificieel leven… het klinkt als sciencefiction, maar opgepast. Het is een scenario die in de toekomst niet onmogelijk hoeft te zijn. Daarom is AICO Incarnation een spannende sciencefiction verhaal dat zich op onze aarde plaatsvind. Maar voldoet de serie ook aan de hoge verwachtingen?
A.I.C.O. Incarnation of AICO Incarnation is een nieuwe Netflix Original anime die op 9 maart wereldwijd uit kwam op de service. Het is een sciencefiction anime geproduceerd door Studio Bones onder regie van Kazuya Murata (Fullmetal Alchemist: The Sacred Star of Milos).
De serie speelt zich af in het Japan van 2035 – niet zo heel ver weg in de toekomst dus. Twee jaar eerder heeft zich een enorme ramp voorgedaan, bekend als de ‘Burst’. Een rood, vlezig goedje dat ‘Matter’ genoemd wordt, vloeit door wat de prachtige Kurobe Gorge moet zijn. De ramp is veroorzaakt tijdens onderzoek naar artificieel leven. Aiko Tachibana is een 15-jarig meisje dat haar familie verloor tijdens het incident. Ze ontmoet de uitwisselingsstudent Yuuya Kanzaki, die meer blijkt te weten over wat er op die bewuste dag gebeurd is.
“Jij bent geen mens!”
Yuuya neemt haar mee naar een faciliteit dat voor haar normaal ontoegankelijk is; het gebied van de ramp is verboden toegang. Hij vertelt haar dan dat haar lichaam niet echt is – en laat dat zien op de harde manier. Ze blijkt ook nog eens de sleutel zijn die de ramp kan stoppen. Haar hele leven blijkt een leugen te zijn, maar ondanks de angstaanjagende en verwarrende situatie neemt ze zich voor om met hulp van Yuuya op zoek te gaan naar de waarheid.
Daarvoor moeten ze diep het rampgebied in naar waar het allemaal begon. Dit is absoluut niet zonder risico, dus worden Aiko en Yuuya begeleid door een team van Divers. Divers gaan in opdracht van iemand het rampgebied in om bijvoorbeeld spullen op te halen die nog zijn achtergebleven. Dit keer moeten ze het gebied in om iets te brengen en mogelijk een einde te maken aan deze ramp.
Interessante ideeën die niet altijd benut worden.
Ik vond het een spannende serie, maar zeker niet de beste sciencefiction anime die ik tot nu toe heb gezien. Wat ik vooral wel interessant vond, was dat het thema eigenlijk akelig dicht bij de realiteit zit. Artificeel leven en klonen… ik weet er niet veel van, maar er wordt al veel onderzoek naar gedaan. Aico brengt in ieder geval een goed doemscenario met zich mee, dat staat wel vast.
De vraag of je een artificieel gecreëerd persoon, zomaar kunt vernietigen omdat hij/zij geen ‘echt’ mens is? En hoe ver kan je daarmee gaan om een geliefde in leven te houden? Het zijn stevige thema’s, die ik persoonlijk matig vind uitgewerkt. Het is een vrij rechttoe rechtaan actie sciencefiction die in mijn ogen te veel grote kansen heeft laten liggen om minder voorspelbaar te zijn. Er waren een aantal interessante confrontaties gedurende het verhaal, waar weinig mee werd gedaan, maar die het voor mij zeker interessanter hadden gemaakt.
AICO zorgt voor geen moment verveling.
Qua actie zit het wel goed. Vanaf het begin is er veel beweging en zijn er voortdurend spannende momenten, waardoor ik me geen moment heb hoeven vervelen. De animatie is degelijk en de CGI goed, maar stiekem verwacht je meer van de studio achter bijvoorbeeld Fullmetal Alchemist Brotherhood en My Hero Academia. Sommige beelden van de locatie vond ik wel mooi om te zien en de beangstigende, sombere sfeer op de rampplek komt wel over, maar het is het allemaal voor mij net niet. De soundtrack straalt ook niet veel uit, het is degelijk maar ik vond het niet geweldig goed.
De personages in de serie vind ik matig. De hoofdpersonages vond ik ongeloofwaardig in hun overtuiging, al kon ik het wel waarderen dat Aiko op den duur een belangrijke aanwinst bleek te zijn voor het team. Ze is niet het typische ‘damsel in distress’ personage waar ik niet van hou. Yuuya vind ik stijf en hoewel dat het punt was van zijn karakter, vond ik dat ze daar onvoldoende mee deden. Ik miste een beetje meer diepgang in beide karakters.
Verschillende belangen komen met elkaar in botsing.
Eigenlijk vond ik de bijrollen in de serie beter dan de hoofdpersonages. Ze zijn ietwat voorspelbaar, maar ik vond het interessant om te zien hoe de belangen tussen verschillende personages met elkaar in botsing kwamen. Onderzoekers, politici, de divers… ze hebben allemaal een andere kijk op de ramp en het leven. En hoe lang kun je bijvoorbeeld de paniek van je afhouden terwijl je het leven van je dochter probeert te redden? De eigen agenda’s van de personages zorgen voor goede persoonlijke drama’s.
AICO vond ik een degelijke serie, die ik zonder moeite op één avond heb gekeken. Spanning, drama en stof tot nadenken… het zit er allemaal in. De serie heeft sterke en zwakke punten, maar is goed vermaak. Niet bijzonder goed, maar zeker niet slecht.
Wil je iets kwijt?