Wat is mijn Anime van het Jaar 2020?

In dit blog wil ik graag terugkijken op het afgelopen jaar. Voor veel mensen een jaar om snel te vergeten. Toch moet ik toegeven dat het sneller is gegaan dan ik had verwacht. Misschien dankzij de anime wereld, want daar is altijd genoeg te doen en te zien. Het was dit keer eigenlijk niet zo moeilijk om mijn Anime van het Jaar 2020 te kiezen. Er was veel goeds, van Great Pretender tot het tweede seizoen van Fruits Basket. Toch is er maar één waar ik vaker aan heb teruggedacht dit jaar. Hint: de anime is van Masaaki Yuasa.

Wat een jaar. Voor mij betekende het vooral dat ik bijna het hele jaar alleen was. Ik ben nauwelijks ziek geweest en mijn ouders zijn ook gezond. Mijn werk heb ik nog en mijn werkgever zorgt goed voor me, ook al is er weinig te doen. Ik moest dit jaar goed oppassen voor eenzaamheid. Zelfs als je het niet erg vind om alleen te zijn, of misschien juist dan, ben je vatbaar voor eenzaamheid. Verder mag ik niet klagen. Het ergste wat zou kunnen gebeuren, is dat we nog anderhalf jaar niet kunnen reizen. Daar vrees ik voor, maar nu het vaccin is gekomen, heb ik de hoop dat het zo ver niet komt.

Maar of dat vaccin op tijd is om mij te helpen mijn baan te behouden? De toekomst blijft voor mij en vele anderen nog onzeker. Voor mij wordt 2021 in ieder geval een jaar waarin ik weer voor moeilijke keuzes sta.

Stilstaan voor zelfreflectie

Ik weet dat je het erger kunt treffen. 2020 was voor mij een jaar vol zelfreflectie. Als ik daar nu aan denk, is dat eigenlijk een positief iets. Sinds 2018 kwam mijn leven in een stroomversnelling. Eindelijk ging ik op mezelf wonen, en dan ook nog eens in het buitenland. Toen koos ik voor A Place Further Than The Universe als mijn anime van het jaar.

De anime van het jaar is in deze dagen altijd het actuele gesprek. Maar ik hou niet van award shows, die alleen gebaseerd zijn op de smaak van enkele ‘experts’ en de stem van de meerderheid. Ik neem die altijd met een korrel zout, want mijn favoriet neemt zelden een prijs mee naar huis. Als ik een anime uitkies als de beste van het jaar, dan is dat puur een persoonlijke keuze. En het hoeft niet altijd een anime te zijn die in dat jaar uit kwam.

In lockdown begonnen met Detective Conan

Zo ben ik dit jaar Detective Conan gaan kijken. Niet gedacht dat ik het zo’n leuke serie zou vinden! Maar eigenlijk logisch. Mijn ouders zijn fan van detective series en hoewel ik er minder dol op ben, heb ik al veel tijd doorgebracht met verschillende detectives. Van Baantjer tot Midsommer Murders. Ik heb heel wat moorden gezien – en de oplossingen van die moorden.

De serie kijkt lekker weg en ik kijk elke dag ernaar uit om er weer mee verder te gaan. Ik heb nog veel afleveringen te kijken en dat is tijdens een lockdown niet erg. Dat is denk ik nu een belangrijke voorwaarde voor de anime van het jaar 2020. Ik heb de neiging om dit te kiezen als mijn anime van het jaar, maar dat doe ik niet.

Laat ik mij toch richten op de series van dit jaar.

2020 was het jaar van Masaaki Yuasa

Als er iets is wat mij in 2020 is opgevallen, is het grote aantal nieuwe anime die Netflix heeft uitgebracht als origineel. Een hoop zijn gemaakt met CGI-animatie, en niet allemaal zijn goed. Maar het streamingsplatform heeft ook studio’s zoals, WIT Studio, MAPPA en TRIGGER gestrikt om series voor ze te maken. Great Pretender en BNA zijn plezierige series met veel energie en een goede productie. De series zijn spannend en kleurrijk, én heel toegankelijk voor mensen die (nog) geen die-hard anime fans zijn. Ideaal voor op zo’n platform en ik heb oprecht van die series genoten.

Nu ik langzaam richting mijn Anime van het Jaar 2020 ga, blijf ik ook bij Netflix hangen. Dit jaar kwam ik de naam Masaaki Yuasa heel vaak tegen. In de zomer van 2019 kwam zijn film RIDE YOUR WAVE uit en zou al in het begin van 2020 bij ons in de bioscoop verschijnen. Door je-weet-wel werd het uitgesteld, maar gelukkig konden we hem van de zomer zien. Trouwens, in dit magere bioscoop jaar kregen we ook de twee films van MHA, Two Heroes en Heroes Rising te zien.

Dit jaar regisseerde Masaaki Yuasa twee anime series. De eerste was een ode aan anime zelf: Keep Your Hands Off Eizouken. Ik werd zo vrolijk van die serie. Elke aflevering was een feestje van optimisme en creativiteit. Zijn andere serie van dit jaar is het complete tegenovergestelde.

De Anime van het Jaar 2020 is niet de ‘leukste’

JAPAN SINKS 2020 werd in oktober 2019 aangekondigd. Zouden ze aangevoeld hebben hoe het volgende jaar uit zou pakken? Geen idee, maar ik voel de ironie van het jaar waarin deze serie uit is gekomen. JAPAN SINKS 2020 laat meerdere keren zien hoe de mens tegenwoordig reageert. Onverschillig, of men beschuldigt de overheid van leugens. Noodlot en angst toont de ware kleuren van de mensen om je heen. De surrealistische momenten doen niets aan de hebzucht en het egoïsme van mensen. Het is helaas herkenbaar, en daarom waarschijnlijk een reden waarom ik nog vaak aan deze anime terugdenk.

Sinds maart heerste er veel onzekerheid en zelfs angst over de loop van de pandemie. Hoe mensen gingen hamsteren alsof de wereld verging! De verlaten straten van grote wereldsteden, toen die voor het eerst in lockdown gingen, voelden apocalyptisch aan. Het waren mooie beelden, maar ook een harde waarschuwing.

Lessen om van te leren

De anime serie van Yuasa gaf mij enkele (figuurlijke) klappen in het gezicht. De situatie kan altijd erger. Een reeks verwoestende aardbevingen, bijvoorbeeld. Of wat als een land geheel in zee zou zinken? Dat is heel kort gezegd de situatie in JAPAN SINKS 2020. Wij in Nederland kunnen daar wel over meepraten, want de dreiging van het water is niet ver weg. Als ze wil, kan Moeder Aarde ons allemaal wegvegen. Zelfs voor de grootste optimisten, valt te beamen dat de mens daar machteloos tegenover staat.

En het ergste vind ik als rampen het gevolg zijn van menselijk handelen, zoals die explosie in Beiroet. “Oh ja! Dat is ook nog gebeurt dit jaar” hoor ik je al denken. Daar kan je nog iets aan doen. Net als milieuvervuiling en klimaatverandering. Dat is nóg geen ramp voor mensen.

In een van de meest vervuilde naties van de wereld, India, konden mensen voor het eerst in tientallen jaren het Himalaya gebergte zien. Bijvoorbeeld vanuit de stad Jalandhar (Punjab). Waarom dat zo bijzonder is? Normaal is het gebergte verstopt onder zware luchtvervuiling. Al op de eerste dag van de beperkingen zag Delhi een vermindering van 44% in de PM10-luchtverontreinigingsniveaus. Het is niet dat mensen verdwenen waren. Ze zaten thuis. Het zijn de auto’s en industrieën die tijdelijk stilstonden. Ik vind die statistieken veelzeggend.

Maar ik dwaal af.

JAPAN SINKS is een verhaal van tragedie en hoop

Nog het meest confronterend vind ik de laatste scènes van Japan Sinks. Van Japan nadat het gezonken is. Op de stukken land die niet zijn gezonken, zijn nieuwe steden ontstaan. Ayumu is één van de overlevenden. Ze doet mee aan de Paralympische Spelen van 2024. Het is een hoopvol tafereel. Rampspoed houdt een keer op. Er komt weer een tijd voor vreugde.

Maar ik kan het niet helpen om te denken aan de vele mensen die het in zo’n ramp niet redden. Levens vaak in een ogenblik verloren. Er komt altijd een nieuw normaal. Het oude komt niet terug. De wereld gaat verder, desnoods zonder jou. In een hele negatieve bui denk ik dat de wereld beter af zou zijn zonder de grote steden en het gemak dat we daar hebben. Geen voedsel voor het oprapen in de supermarkt. In de stad heb je het gemak van openbaar vervoer en alles is op loopafstand, maar je kunt daar ook makkelijk vergeten dat je deel uitmaakt van de natuur. Met het grootste gemak vlieg je voor een paar tientjes naar Spanje of Turkije.

Hoopvol naar een nieuw jaar

Dan denk ik aan dat nieuwsbericht over lege steden in India en hoe daar binnen enkele dagen de lucht schoner was dan ooit. Wil ik wel terug naar dat oude normaal, waarin we eindeloos consumeren en altijd onderweg zijn? En niet stoppen om na te denken over waar we eigenlijk mee bezig zijn? Laten we thuis blijven werken. Laat die vliegtuigen nog een paar jaar aan de grond staan.

En ik denk aan de belangrijkste les die ik dit jaar heb geleerd – dankzij corona én deze anime. Ongeluk zit in een klein hoekje. Je weet nooit van tevoren wanneer rampspoed jou treft. Wanneer zal Moeder Aarde genoeg van ons hebben? Ze kan ook zonder ons. Maar het hoeft niet zo ver te komen. Er is altijd hoop en ruimte voor optimisme. Maar je moet er wel wat voor over hebben.

Ik vind dat entertainment ook belangrijke lessen moet kunnen geven. JAPAN SINKS 2020 is daar wel in geslaagd. Daarom is dit mijn anime van het jaar 2020. De lessen neem ik mee naar het nieuwe jaar. Ik zie in 2021 het licht aan het einde van deze tunnel. We zijn er nog niet, maar ik blijf hoopvol gestemd. De beste wensen en blijf gezond in 2021!

---

Dat was het weer!

Vond jij dit leuk? Het grootste compliment is een fooi! Deze website draait op passie en plezier, maar het onderhouden van een website kost geld. Dankzij jouw bijdrage kunnen we Animeazing.nl elke dag ietsje beter maken. Dankjewel o((>ω< ))o

---

Like onze Facebook pagina of volg ons Twitter.

Wil je nog iets kwijt? Reageer hier beneden!